Jest to fragment książki: Drogowskazy Na Dzisiaj, Wydawnictwo M. Autor: kard. Gerhard Ludwik Müller. Jedna z najważniejszych książek religijnych w obecnym czasie. Kardynał Müller, autorytet Kościoła, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, w bezkompromisowy sposób podejmuje najbardziej palące dla katolików kwestie. Przyjąłeś kiedyś komunię bez spowiedzi? 2021-04-03 13:16:37; Jak sobie radziĆ z myślAmi samobÓjczymi? 2011-05-23 10:38:58; Jak sobie z takimi myślami radzić? 2017-10-20 23:38:47; Czy po spowiedzi trzeba przyjąć komunię? 2011-12-23 10:58:09; Jak długo można przyjmować Komunię świętą po spowiedzi? 2012-06-09 13:37:59 CZAS UDZIELANIA KOMUNII ŚWIĘTEJ POZA MSZĄ. 16. Poza Mszą świętą można udzielać Komunii świętej każdego dnia i o każdej porze dnia. Wypada jednak określić godziny udzielania Komunii świętej w porze dogodnej dla wiernych. Wówczas należy dokonać świętego obrzędu bardziej uroczyście, gdyż będzie to połączone z większym Czy trzeba iść do spowiedzi przed Wielkanocą? Źródło: Adobe Stock O ile sama spowiedź przed Wielkanocą nie jest oficjalnie wymagana, trzecie przykazanie kościelne mówi, że "każdy wierny jest zobowiązany przynajmniej raz w roku na Wielkanoc przyjąć Komunię świętą". Zbigniew Boniek miał przyznać się bez wstydu, że jest osobą wierzącą, przyjmuje Komunię Świętą, ale nie chodzi do spowiedzi. Swoją decyzję o nieprzystępowaniu do Sakramentu Pokuty i Pojednania, jednocześnie karmiąc się Eucharystią, argumentował następująco: „Ja chodzę, bo grzechów śmiertelnych nie mam”. Przywołaną Aby przyjąć Komunię Świętą konieczny jest stan łaski uświęcającej, który człowiek osiąga przez sakramentalną spowiedź lub doskonały akt żalu za grzechy. Pamiętaj: Warunki żalu doskonałego: Zachodzi niemożność skorzystania z indywidualnej spowiedzi; Zrobienie szczegółowego rachunku sumienia Marian (---.internetdsl.tpnet.pl) Data: 2007-08-14 18:41. W dni powszednie nie ma obowiązku uczestniczenia we Mszy św. dlatego do Komunii można przystąpić nawet nie będąc na Mszy. A w całej Mszy św. w dzień powszedni trzeba uczestniczyć jeśli się chce drugi raz tego dnia przystąpić do Komunii Św. Pozdrawiam! Msza w sobotę wieczorem Kościół wychodzi naprzeciw potrzebom swoich dzieci, którym uczestnictwo w mszy w dzień świąteczny sprawia jakikolwiek kłopot. Robi to na tyle, na ile może, bo sakramenty nie stanowią jego własności, a jedynie powierzony mu przez Chrystusa depozyt. Kodeks Prawa Kanonicznego, który reguluje zasady życia Jeśli jesteś w łasce uświęcającej ( czyli od ostatniej spowiedzi nie popełniłaś grzechu ciężkiego) to warto przyjąć komunię. Jeśli nie jesteś w łasce uświęcającej to zawsze możesz przystąpić do sakramentu spowiedzi. Nie wiem, co oznacza pytanie, czy "powinnaś". Dzisiaj przygotowaliśmy dla was quiz z pytaniami do pierwszej komunii świętej. Dzieci, które przystępują do tego sakramentu, muszą znać odpowiedzi na większość z nich. Wbrew pozorom Xybk. Pierwsza Komunia Święta to jedna z najważniejszych uroczystości w tradycji katolickiej. Podobnie jest także w prawosławiu. Przystąpienie do tego sakramentu po raz pierwszy ma ogromne znaczenie dla wiernych, chociaż sama ceremonia znacznie różni się od tych, jakie zazwyczaj oglądamy w kościołach katolickich. Chociaż w obu wyznaniach Eucharystia ma podobną wagę, to jednak jej formy liturgiczne wyglądają nieco inaczej w każdym z tych obrządków. Jak wygląda Pierwsza Komunia Święta u prawosławnych? Najważniejsze w poniższym artykule: Do Pierwszej Komunii Świętej u prawosławnych mogą przystąpić dzieci, które mają już za sobą chrzest i bierzmowania i zostaną oficjalnie wprowadzone przez rodziców do świątyni. Pierwszej Komunii w kościele prawosławnym nie towarzyszą żadne specjalne uroczystości, po momencie wprowadzenia do świątyni dziecko może po prostu przyjąć komunię. Nie ma ściśle określonego wieku dziecka, które może przystąpić do komunii po raz pierwszy, a mniej więcej do 8. roku życia można przystępować do sakramentu bez obowiązku spowiedzi. Pierwsza Komunia Święta u prawosławnych Eucharystia to jeden z najważniejszych sakramentów zarówno w katolicyzmie, jak i w prawosławiu. Zgodnie z chrześcijańską tradycją sakrament został ustanowiony przez Chrystusa, a jego istotą jest to, że “pod postacią chleba i wina wierni przyjmują prawdziwe Ciało i prawdziwą Krew Chrystusową”. Czyni się to na pamiątkę Zbawiciela, jego męki oraz śmierci na krzyżu. Eucharystia to także symbol Nowego Przymierza z Bogiem oraz wspólnoty z Jezusem i innymi wierzącymi. Przyjęcie komunii ma zatem ogromne znaczenie dla wszystkich wiernych, niezależnie od tego, do którego wyznania należą. Eucharystia jest sakramentem sakramentów, centralnym i głównym sakramentem Kościoła. Życie i działalność każdego członka Kościoła znajdują swój wyraz w zgromadzeniu eucharystycznym. Dlatego też odłączenie od Eucharystii jest odłączeniem od Kościoła. Kto nie uczestniczy w Eucharystii, nie żyje w Kościele, gdyż Eucharystia wyraża pełnię Kościoła. Kościół jest tam, gdzie jest Eucharystia, gdyż jest ona Ciałem Chrystusa. Chociaż w gruncie rzeczy zarówno katolikom, jak i prawosławnym chodzi o ten sam sakrament, to jednak można wskazać pomiędzy nimi pewne różnice liturgiczne i doktrynalne. Pierwsza Komunia Święta u prawosławnych wygląda zupełnie inaczej, niż ta odbywająca się w kościołach katolickich. Przede wszystkim nie towarzyszą jej tak okazałe uroczystości, nie organizuje się z tej okazji przyjęć czy spotkań rodzinnych. Nie ma też ściśle określonego wieku dziecka, które może przystąpić do komunii po raz pierwszy. Zobacz: Kiedy jest Wielkanoc 2022? Sprawdź, w jakim terminie wypadają święta wielkanocne 2022! Prawosławie – komunia święta W tradycji katolickiej Pierwsza Komunia Święta to bardzo ważne wydarzenie nie tylko dla przyjmującego, ale także dla całej jego rodziny. Z tej okazji rodzice zazwyczaj przygotowują mniejsze lub większe przyjęcia/spotkania dla bliskich. Zaproszeni goście czują się w obowiązku podarować dziecku jakiś prezent lub – częściej – kopertę z pewną sumą pieniędzy. Komunia w kościele prawosławnym wygląda zupełnie inaczej. Przede wszystkim, aby przyjąć ją po raz pierwszy dziecko musi mieć już za sobą dwa inne sakramenty – chrzest oraz bierzmowanie. W obrządku prawosławnym są one połączone w jedną uroczystość, która zazwyczaj odbywa się, gdy dziecko jest jeszcze bardzo małe. Wkrótce po tym wydarzeniu może nastąpić oficjalne wprowadzenie do świątyni, kiedy to dziecko zyskuje prawo do pełnego uczestniczenia we liturgii. Moment wprowadzenia jest jednak uzależniony od decyzji rodziców – nie ma wyznaczonego konkretnego wieku. W dniu, w którym następuje wprowadzenie, dziecko może po raz pierwszy przyjąć Eucharystię, a zatem jest to de facto jego Pierwsza Komunia Święta. Nie ma żadnych specjalnych uroczystości liturgicznych – jak stwierdza proboszcz Jan Jakimiuk: “Pierwsza komunia staje się faktem”. Poza tym nie ma u nas takich uroczystości jak w Kościele rzymskokatolickim, w którym są one rozbudowane: przyjeżdża biskup, dzieci otrzymują prezenty, jest huczne przyjęcie. Jan Jakimiuk, proboszcz Parafii Prawosławnej pw. Wszystkich Świętych w Piotrkowie Zdaniem kapłanów prawosławnych wszelkie podniosłe uroczystości czy prezenty odwracają uwagę od istoty sakramentu, który ma ogromne znaczenie dla życia duchowego każdego chrześcijanina. Zdarza się, że skupienie się na całej otoczce Pierwszej Komunii Świętej sprawia, że wierni nie przeżywa się jej w pełni. Sam sakrament komunii świętej jest najważniejszym centrum życia każdego prawosławnego chrześcijanina. Nasze życie duchowe powinno skupiać się wokół komunii. Jeżeli dla dziecka Pierwsza Komunia Święta jest oczekiwaniem na piękną, białą sukienkę, albę, na prezenty i na gości, to nie wie ono tak naprawdę, co jest najważniejsze w tym sakramencie. W Kościele prawosławnym dziecko przystępuje do komunii tuż po chrzcie i nie jest to opatrzone żadnym Jakimiuk, proboszcz Parafii Prawosławnej pw. Wszystkich Świętych w Piotrkowie Zasadniczą różnicą między komunią u prawosławnych a u katolików jest także fakt, że w cerkwi dzieci mniej więcej do 7-8 roku życia nie muszą pójść do spowiedzi, aby przyjąć Eucharystię. Dopiero po osiągnięciu tego wieku dziecko zaczyna uczestniczyć w sakramencie pokuty, który staje się duchowym przygotowaniem do komunii. Inaczej wygląda także sama forma fizyczna komunii przyjmowanej w kościele prawosławnym. Wierni otrzymują Eucharystię w postaci konsekrowanych cząstek prosfory, czyli specjalnego pieczywa wytwarzanego z mąki, wody, soli i zakwasu. Każdy kawałek jest najpierw zanurzany w winie, a pozostałe części rozdawane są wiernym po zakończeniu liturgii. Zobacz: Formuła spowiedzi dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Formuła pierwszej spowiedzi dla dzieci komunijnych Różnice prawosławie – katolicyzm Ostateczny rozłam pomiędzy kościołami wschodnim i zachodnim nastąpił najprawdopodobniej w połowie XI wieku, dokładnie w 1054 roku. Porównując oba te wyznania, znajdziemy oczywiście wiele podobieństw, ale jednocześnie równie dużo różnic. Wśród najważniejszych rozbieżności doktrynalnych wymienia się przede wszystkim jest fakt, że ostatnim soborem uznawanym przez prawosławnych jest nicejski II z 787 r. Doktryna wschodnia opiera się na Piśmie Świętym i na Świętej Tradycji. Prawosławie odrzuca istnienie czyśćca, a co za tym idzie także wiarę w odpusty. Ponadto wierzący nie uznają katolickich dogmatów o Niepokalanym Poczęciu NMP oraz Wniebowzięciu NMP. Przyjmują, że Maryja dożyła swoich dni na ziemi, a następnie została wskrzeszona i wzięta do nieba. W kościele prawosławnym celibat dotyczy wyłącznie biskupów, kapłani na mniejszych szczeblach mogą bez problemu mieć rodziny, chociaż w związek małżeński muszą wstąpić jeszcze przed święceniami. Dodatkowo prawosławni nie uznają zwierzchnictwa papieża i żadnej formy centralizacji władzy kościelnej. Co ważne, w obrządku wschodnim stosuje się dwa kalendarze: juliańskim i gregoriańskim. Sprawdź: W jakim wieku do komunii? Sprawdź, w której klasie jest komunia Rodzice pytają o Pierwszą Komunię Świętą u prawosławnych Czy prawosławni mają komunię?Tak, prawosławni przyjmują komunię pod postacią chleba (prosfory) i wina. Mój przyjaciel powiedział, że w nowoczesnych warunkach można przyjąć komunię bez spowiedzi. Jest pewna, że ​​jest to dozwolone i nie ma żadnego grzechu. Na przykład w Kościele greckim wierzący mogą stale przyjmować Komunię i wyznawać tylko wtedy, gdy jest to konieczne, aby podnieść ciężar duszy. Poprosiłem o wyjaśnienia od mojego spowiednika, czy można przyjąć komunię bez spowiedzi? Okazuje się, że w Rosyjskim Kościele Prawosławnym nie jest zwyczajowo przyjmować Święte Dary bez pokuty. I z tym jest pierwsi rodzice Adam i Ewa byli nieskazitelni w Ogrodzie Eden. Nie znali grzechu, dopóki nie złamali zakazu Drzewa Wiedzy Dobra i Zła. Od tego momentu grzech zaczął rządzić człowiekiem, oddzielając go od Boga. Dlatego osoba musi nieustannie żałować za grzechy niewolnika i nieznanego, aby przezwyciężyć to pokuty zbawienie jest niemożliwe. Bez pokuty duchowe życie chrześcijanina staje się spowiedzi kapłan błogosławi Komunię świętą na Komunię świętą. Wierzący może otrzymać Ciało i Krew Chrystusa, aby odkupić od grzesznej wierzących jest zainteresowanych Czy mogę pokutować w domu? Pan słyszy także skruchę osobistą, ale nie jest to sakrament Kościoła. To wszystko robi różnicę. Po pokucie w kościele osoba otrzymuje nie tylko przebaczenie grzechów, ale także łaskę od Boga. W domu nie można uzyskać łaski. Łaska jest konieczna, aby człowiek nie popełnił już grzechu, w którym wyznał Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej istnieje tradycja wyznawania przed każdą komunią. Tę tradycję należy ściśle przestrzegać, aby prowadzić pełnokrwiste życie Tylko Jezus Chrystus jest bezgrzeszny, który mógłby deptać diabła i pokonać śmierć. To dzięki świętej Krwi Chrystusa człowiek może otrzymać przebaczenie i uzyskać królestwo Boże w wieczności. Przed mękami krzyża Zbawiciel odbył Ostatnią Wieczerzę, gdzie nazwał chleb swoim Ciałem i wino swoją to oznacza dla wierzącego? Oznacza to, że poprzez Krew i Ciało Chrystusa, osoba angażuje się w zbawienie duszy. Teraz pojawia się pytanie: czy można przyjąć komunię bez spowiedzi? Jeśli pozwala na to sumienie, możesz. Ale czy taki sakrament będzie prawdziwy, jak powiedzieli wierzący apostołowie?Wierzący musi uświadomić sobie, że można przyjąć Komunię tylko z czystym sumieniem, a czyste sumienie może być tylko po Sakramencie w sądzieNiegodna komunia Chrześcijanie nie otrzymują łaski Bożej i sami się karają. Jeśli ktoś nie rozumie w pełni znaczenia cierpienia Krzyża Zbawiciela i przyjmuje chleb jako prosty produkt, to potępia się w swojej ci, którzy są wrogo nastawieni do swoich sąsiadów w swoim sercu, ci, którzy potajemnie angażują się w okultyzm i nie wyznają grzechów śmiertelnych, należą do niegodnej komunii. Niegodna komunia prowadzi do duchowych i fizycznych dolegliwości..Jednakże uchylanie się od sakramentu z powodu urzeczywistnienia grzesznej natury również nie jest poprawne. Człowiek powinien być świadomy swojej grzesznej natury, dążyć do korekty z pomocą Ducha Świętego i pokutować za swoje grzechy. W przeciwnym razie droga do niebiańskiej siedziby zostanie wierzącego jest nieustanną walką z diabelskimi pokusami i sprzeciwem wobec nich mocą Ducha Świętego. Wszyscy wielcy święci uświadomili sobie swoją grzeszną naturę, walczyli przeciwko niej i nie odmówili przyjęcia Świętych jadłem przed śmierciąCzy dusza człowieka idzie do piekła, jeśli nie ma czasu na przyjęcie komunii przed nagłą śmiercią? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ wszystko zależy od stanu ludzkiej duszy. Gdyby w swoim sercu uświadomił sobie swoją grzeszną naturę i szczerze pokutował, otrzymałby przebaczenie. To jest ochrzczony, a nie przykład, jeśli ksiądz nie miałby czasu, aby przyjść do poważnie chorego wierzącego, dusza poszedłaby do nieba, gdyby pacjent szczerze zasmucił się za swoje grzechy. To nie jego wina, że ​​kapłan nie mógł mieć czasu, by go komunizować przed i komunia Wielu wierzących wierzy, że poświęcenie automatycznie usuwa wszystkie grzechy, więc nie musisz się spowiadać. To wielkie nieporozumienie. Uzdrowienie usuwa te grzechy, o których człowiek zapomniał lub na które nie zwracał uwagi z powodu swojej duchowej ignorancji. Jednak poświęcenie nie usunie ukrytego grzechu, którego osoba celowo nie przyznała kapłanowi z jakiegokolwiek jeśli po zgromadzeniu wierzący przypomniał sobie grzech, to musi to powiedzieć w spowiedzi. Nie ma znaczenia, dzień po namaszczeniu, odkryto nieuznany grzech, lub miesiąc później - musisz się Wierzący może wyznawać bez sakramentu, ale bez spowiedzi nie przyjmuje się komunii. Pomimo tego, że w Kościele greckim wierzący otrzymują komunię bez spowiedzi, w Kościele rosyjskim nie pozwolą na udział komunii bez pokuty. Najpierw musisz całkowicie oczyścić sumienie z grzechu, a następnie z czystym sumieniem wziąć Święte Dary. Obejrzyj film: Jak przyjmować Komunię Świętą na reke? (Lipiec 2022). Share Pin Tweet Send Share Send Send Rozgrzeszenie leczy ranę grzechu, ale nie usuwa automatycznie jej skutku, czyli osłabienia i nieporządku w relacjach. Do tego potrzebna jest nam duchowa „rehabilitacja”, czyli zadośćuczynienie. Ale uwaga! Zadośćuczynienie ma dwa na postawione w tytule pytanie brzmi: Tak. Można przyjąć Komunię bez odprawienia uprzednio pokuty zadanej w czasie ostatniej spowiedzi. Szeroko rozumiane prawo kościelne nigdzie nie mówi, żeby warunkiem przystąpienia do Komunii było uprzednie wypełnienie pokuty nałożonej na penitenta przy skoro nie jest to zabronione, to słusznym jest uznać taką praktykę za dozwoloną. Niemniej sam fakt, iż niektórzy żywią taką wątpliwość i stawiają podobne pytania, stanowi dobrą okazję, by nieco rozwinąć temat i powiedzieć (lub przypomnieć sobie) kilka istotnych sakrament pokuty i pojednania składa się pięć punktów, czy też etapów, znanych nam jako „warunki dobrej spowiedzi”. Dobrej w znaczeniu: owocnej duchowo. Są to kolejno: rachunek sumienia, żal za grzechy, postanowienie poprawy, spowiedź i ma mowy o pokucie? Ale przecież ona trwa cały czas – wszak cały sakrament nazywa się sakramentem p o k u t y i pojednania. Pokuta jest tak naprawdę synonimem nawrócenia, a więc zasadniczą postawą chrześcijańską – nieustannym procesem i zadaniem zarówno dla każdego pojedynczego wiernego, jak i dla całej wspólnoty Kościoła (por. KKK 1428).To, co zwyczajowo nazywamy „pokutą” w kontekście spowiedzi, stanowi tak naprawdę element zadośćuczynienia. Zanim jednak powiemy o niej kilka słów, zatrzymajmy się na chwilę przy samym zadośćuczynieniu. Czym właściwie ono jest? I czy to, że stanowi ostatni punkt i warunek „dobrej spowiedzi”, oznacza iż bez jego wypełnienia nie otrzymujemy tak naprawdę odpuszczenia grzechów?ZadośćuczynienieNajłatwiej wyjaśnić to i zrozumieć na prostym przykładzie. Jeśli zbiegałem ze schodów, przeskakując po trzy stopnie, i w końcu z nich spadłem, łamiąc sobie nogę lub rękę, to potrzebuję dwóch rzeczy. Po pierwsze: pójść do lekarza, który mi ją poskłada (i najpewniej wsadzi w gips). Po drugie: rehabilitacji po zdjęciu przez fachowca i wsadzona w gips noga czy ręka zrasta się. Taką z grubsza funkcję spełnia w naszym życiu duchowym spowiedź i otrzymywane w jej efekcie rozgrzeszenie. Zrastamy się duchowo – grzechy zostały nam teraz potrzeba jeszcze rehabilitacji, która pozwoli nam wrócić do pełnej sprawności. I tym jest zadośćuczynienie. Bez niego, choć już uzdrowieni, pozostaniemy jednak osłabieni duchowo. Dlatego, że grzech rani nas, osłabia i wprowadza nieporządek w naszą duchową kondycję oraz relacje z Bogiem i leczy ranę grzechu, ale nie usuwa automatycznie jej skutku, czyli osłabienia i nieporządku w relacjach (por. KKK 1459). Do tego potrzebna jest nam duchowa „rehabilitacja”, czyli ma dwa wymiary1. Polega na wykonaniu tego, co wynika ze zwyczajnej sprawiedliwości. Na przykład oddaję ukradzioną rzecz; przywracam dobre imię pomówionemu, odwołując oszczerstwa; przepraszam człowieka, którego obraziłem; spłacam poczynione szkody; wynagradzam Zakłada dalsze staranie o postęp w dobrem i rozwój duchowy poprzez praktyczną realizację przykazania miłości Boga i bliźniego. To znaczy – wracając do naszego przykładu z połamańcem – kontynuację ćwiczeń po odbyciu ściśle przepisanych przez lekarza sesji rehabilitacyjnych. Nie tylko „wyrównuję rachunki” (dochodzę do sprawności sprzed złamania), ale staram się dalej o dobrą i coraz lepszą duchową kondycję.„Zadana pokuta”Tak zwana „pokuta”, nadawana nam przez spowiednika, stanowić ma najczęściej formę zadośćuczynienia w tym drugim wymiarze. To raczej oczywiste – zwłaszcza biorąc pod uwagę, jaką miewa ona najczęściej formę.„Zdrowaś Maryjo”, a nawet i cały różaniec niewiele zmieniają w sytuacji kogoś, komu rozsiewane przeze mnie plotki zszargały opinię. A odprawienie drogi krzyżowej nie zmienia faktu, że w biblioteczce znajomego nadal brakuje pożyczonej „na wieczne nieoddanie” zadośćuczynienia wynikającego z elementarnej sprawiedliwości, uznajemy chyba zresztą w większości za dość oczywistą. Acz doświadczenie uczy niestety, że jednak nie dla wszystkich taką jest. Być może należałoby częściej o tym przypominać – tak z ambony, jak i w samym przez spowiednika „pokuta” nie jest więc formą „wyrównania rachunków” – ani z Panem Bogiem, ani (zazwyczaj, ale o tym zaraz) z bliźnimi. Z Panem Bogiem – bo z Nim generalnie nie jesteśmy w stanie „wyrównać rachunków”.Nasze grzechy kosztowały śmierć Jego Syna. Zostają zgładzone za cenę Jego krwi. Nie spodziewamy się chyba „przelicytować” tej ceny, ani nawet jej dorównać jakimkolwiek naszym wysiłkiem. Nie ma zresztą takiej potrzeby, skoro On już za nas „zapłacił”. Bliźniemu zaś, jak już powiedzieliśmy, przede wszystkim należy się od nas naprawienie i wynagrodzenie konkretnych rehabilitacjaOtrzymywana przy spowiedzi „pokuta” jest więc raczej formą zadośćuczynienia w jego drugim, szerszym znaczeniu – owej duchowej „rehabilitacji”. Tak naprawdę to pełni rolę podpowiedzi czy też wskazania pierwszego kroku w tym procesie. Dlatego też bardzo często jest dość „symboliczna”.Także po to, aby penitent, któremu nie powiodłaby się ta duchowa „rehabilitacja” mógł przy następnej spowiedzi powiedzieć mniej więcej tak: Nie udało mi się tym razem i zawaliłem odbudowę swojego życia duchowego. Ale wykonałem przynajmniej ten jeden dobry krok – „pokutę naznaczoną wypełniłem”. Chcę zacząć jeszcze jest najważniejsze w spowiedzi?To zresztą przypomina nam o tym, że w sakramencie pokuty i pojednania wbrew pozorom najważniejsze nie są grzechy, z którymi przychodzimy, by je nam odpuszczono (choć to oczywiście ważne). Co zatem jest ważniejsze?Dobro, które zrobimy, otrzymawszy przebaczenie i łaskę. Bo spowiedź to nie tylko sakrament „czystego konta”, ale przede wszystkim źródło łaski, uzdalniającej nas do budowania królestwa Bożego w sobie i w innych. Zadana „pokuta” to pierwsza cegiełka, jaką mamy położyć. Oby nie pierwsza i ostatnia…Jaka powinna być pokuta?Doskonale wyjaśnia to Katechizm w punkcie 1460: „Pokuta, którą nakłada spowiednik powinna uwzględniać sytuację osobistą penitenta i mieć na celu jego duchowe dobro. O ile to możliwe, powinna odpowiadać ciężarowi i naturze popełnionych nią być modlitwa, jakaś ofiara, dzieło miłosierdzia, służba bliźniemu, dobrowolne wyrzeczenie, cierpienie, a zwłaszcza cierpliwa akceptacja krzyża, który musimy rodzaju pokuty pomagają nam upodobnić się do Chrystusa, który raz na zawsze odpokutował za nasze grzechy; pozwalają nam stać się współdziedzicami Chrystusa Zmartwychwstałego, «skoro wspólnie z Nim cierpimy» (Rz 8,17)”.„Konia z rzędem” temu, kto dostał (lub zadał) za pokutę „cierpliwą akceptację swojego krzyża” – na przykład w postaci znoszenia swojej przewlekłej choroby lub burzliwych nastrojów nastoletniego dziecka. Drugiego „konia z rzędem” penitentowi, który przy następnej spowiedzi nie powiedziałby: „A pokutę to dostałem ostatnio jakąś taką dziwną i w sumie to nie wiem, czy ją wypełniłem”…Bo przecież wszyscy wolimy, żeby było „jasno i konkretnie”, jako że taka „załatwiona sprawa” (czytaj: odprawiona pokuta) daje nam poczucie pewnego komfortu i pozwala „zostawić już temat”, zamiast kontynuować żmudne starania o coraz większe dobro w danej dziedzinie naszego – nie tak bardzo „nasza”Na koniec warto chyba przypomnieć jeszcze piękne i mądre sformułowanie Soboru Trydenckiego, cytowane również w aktualnym Katechizmie:„Zadośćuczynienie, które spłacamy za nasze grzechy, nie jest do tego stopnia «nasze», by nie było dokonane dzięki Jezusowi Chrystusowi. Sami z siebie nic bowiem nie możemy uczynić, ale «wszystko możemy w Tym, który nas umacnia» (Flp 4,13). W ten sposób człowiek niczego nie ma, z czego mógłby się chlubić, lecz cała nasza «chluba» jest w Chrystusie, w którym czynimy zadośćuczynienie, «wydając owoce godne nawrócenia» (Łk 3,8), mające moc z Niego, przez Niego ofiarowane Ojcu i dzięki Niemu przyjęte przez Ojca”.A wracając do wyjściowego pytania: Tak, można przyjąć Komunię nie odprawiwszy poprzednio zadanej przez spowiednika „pokuty”.Komunia bowiem umacnia nas w niekończącym się nigdy (w tym życiu) dziele pokuty, czyli nawrócenia.